घात गर्नु थियो भने माया तिम्ले गर्यौ किन ?
तड्पिएर बाँचेको थे बर्षा बनि झर्यौ किन ?
बेबारिसे भएपनि खुशी थिए जिन्दगीमा
आखिर् छोडी जानु थियो दिलभित्र सर्यौ किन ?
जीवनभर बास्ना छर्न नसक्ने नै भएदेखि
दुई दिन बसाउने त्यो सुबास छर्यौ किन ?
अन्धकार त्यो संसार नि मनोरम थियो मलाई
रोशनी दिन नसकनेले आशा मात्र भर्यौ किन ?
नदेख्दा त मेरो यो मन बुझाए कै थिए मैले
बिनाअर्थ घायल यो दिलको सामु पर्यौ किन ?
"बिकाश"(घायल)
0 comments:
Post a Comment